masama man o mabuti

..namumuhay na may pagkakilala sa DIyos ang mag ama sa isang nayon., ilang buwan bago pumutok ang ikalawang digmaang pandaigdig. hamak na kotsero lamang ang ama at minsan sa di inaasahang pangyayari ay biglang nakawala ang kaisa-isang kabayo nila. "kawawa naman ang mag ama, kaisa-isang kabayong panghanap buhay, nawala pa..tsk..tsk..tsk." ang bulung-bulungan ng mga kapitbahay. Sa kamalayan ng ama ay umiral ang pananampalataya: masama man o mabuti, Diyos lang ang nakaka-alam. ang pakumbabang-sambit sa sarili.

Sa gubat napadpad ang kanilang kabayo. Nakihalo sa mga kabayong-gubat ng ilang araw. Bumalik ang kabayo. Kasama ang dalawa pang kabayong-gubat. Laking tuwa ng anak. "ang swerte nyo namang mag ama, naging 3 ang kabayo nyo ngayon", ang pahangang-sambit ng mga kapitbahay."masama man o mabuti, Diyos lang ang nakakaalam", ang bulalas ng ama ng bata.

Kinailangang turuan ang mga kabayong gubat upang maisingkaw sa karetela. Dahil sa kabayong-gubat ay hindi sanay masakyan. Nagdadamba ang isa sa mga sinampahan ng anak. Nahulog at napilay ang anak. Lapitan ang mga tao sa paligid, "kawawang bata, napaka-agang malulumpo", iiling-iling ang mga kapitbahay ng mag ama. "anak, masama man o mabuti, Diyos lang ang nakakaalam.", sambit ng ama sa lumuluha nyang anak.

Pumutok ang ikalawang digmaang pandaigdig. At kinailangang kunin ang mga anak na lalaki sa nayong iyon upang gawing sundalo ng digmaan. Umiiyak ang mga kapitbahay ng mag ama, "buti ikaw kapiling mo ang iyong anak samantalang kami ay walang kasiguraduhan kung makakabalik pa ang mga anak namin, walang pahinga ang aming isipan dahil sa bagabag". Humugot ng tugon ang ama ng bata: "masama man o mabuti, Diyos lang ang nakakaalam"